Яшчэ адзін стэрэатып пра Мексіку – фільмы з удзелам Бенісіо дэль Тора. У прыватнасці, пасля прагляду стужкі «Забойца», дзе гутарка вялася пра горад наркакартэляў Хуарэс, нарадзілася трывалае адчуванне, што Мексіка – гэта дужа сурова, і наогул, лепш туды ні нагой.
Таму, пытанне: «А ці не схадзіць нам у адзін файны магілеўскі рэстаранчык, і ці не паспрабаваць топавыя мексіканскія стравы?» – спачатку крыху збянтэжыла. Адразу ўсплылі згаданыя стэрэатыпы.
«Кукурузны суп з папкорнам і пікантнай сальсай»
Прыйшлі. Замовілі мексіканскія стравы і кока-колу. Як жа без яе? Чакаем. Вядома, ні канкістадораў, ні ганстэраў на даляглядзе не было, наадварот, афіцыянты выглядалі ветлівымі і добразычлівымі. Спачатку прынеслі тое, што ў мясцовым меню пазначана як «кукурузны суп з папкорнам і пікантнай сальсай».
Што гэта такое? Тлумачу як беларус, які ніколі «пікантнай сальсы» не еў. На выгляд – гарохавы суп, паводле кансістэнцыі, – густы і жоўты, з нейкім травяным адценнем. Даверу да яго, адразу скажу, не было. Адважыўся, узяў лыжку – і смачна! Нават, дужа смачна, але нязвыкла. Спачатку адчуваецца вострая папрыка, і ты ўжо цягнешся да кубачка з вадой, каб заліць пякельны агонь, аднак раптам пасля пякучасці на язык прыходзе смак нечага салодкага і лагоднага. Не ведаю, з чым параўнаць… Сальса была гарачая, і з’еў я яе, магчыма, з залішнім задавальненнем. Мае гучнае сербанне прыкметна раздражняла закаханую пару за суседнім столікам.
«Чылі кон карне з пажаранай фасоллю, начас і смятанай»
Услед за сальсай прынеслі «чылі кон карне з пажаранай фасоллю, начас і смятанай». Ну, тут наогул нічога не здзівіла – нешта падобнае мая бабуля гатавала ў печы. І рабіла гэта – не ў папрок рэстаратарам – значна лепей. Што было ў талерцы? Тушаная фасоль, перасыпаная спецыямі, вяндліна разам са спаржай і нечым мне не вядомым. Кажуць, там былі ананасы. Вяндліна і ананасы – уяўляеце сабе? Усе роўна, што сала з мандарынамі… Але ж таксама смачна! Зноў, спачатку папрыка востра апячэ язык, а потым прыходзіць смак нечага лагоднага і салодкага.
«Кесадылля з курыцай, сырам і агароднінай, з арахісавай падлівай і з соусам барбекю»
Далей была «кесадылля з курыцай, сырам і агароднінай, з арахісавай падлівай і з соусам барбекю». Тлумачу, што гэта такое. Уявіце сабе, канверт з цеста і нечага, што аддалена нагадвае мяса з садавінай. Мяса шмат! Смачныя соусы, але дужа пякучыя. Соус барбекю – у невялічкая талерачцы. Знешне нагадвае нашу аджыку. Смак – салодкі, духмяны. Побач з барбекю дробна нарэзаны салат – лук, морква, салодкі перац і пякучы чырвоны. Усе пасыпана спецыямі. Спачатку падумаў, што будзе дужа востра, але зноў неспадзявана для сябе адчуў салодкі прыемны смак. Яшчэ адзін важны момант – пахі. Кожная страва мае свой водар, для мяне абсалютна невядомы – экзатычны, паўдневы, іншапланетны.
«Брауні па-мексіканску з карыцай, каенскім перцам і пламбірам»
Нарэшце, дэсерт пад назваю «брауні па-мексіканску з карыцай, каенскім перцам і пламбірам». На талерцы – кавалак шакаладнага пірага і 100 гр марозіва. Пірог з перцам, дужа востры, таму пламбір быў да месца.
Падсумуем. Мексіканская кухня, хутчэй за ўсе, для аматара нечага нязвыклага і нават экзатычнага. Нам прапанавалі розныя стравы, і ўсе яны былі са спецыямі. Мяркую, тым хто хварэе на страўнік, лепей ад гэтых страў адмовіцца.
***
Где выбрать сет?
В лучших ресторанах Могилева представлены блюда 16 стран мира. Фестиваль продлится до 5 декабря включительно. Рассказываем, что предлагают в меню и сколько это стоит:
